Tις τελευταίες μέρες, λόγω και του νεοστημένου μου e-shop, συζήτησα με πολλές κοπέλες το θέμα των υλικών. Όλες μου είπαν ότι αγοράζουν σωρηδόν υλικά, αλλά τελικά δεν χρησιμοποιούν παρά ελάχιστα. Ο κύριος λόγος που άκουσα είναι ότι φοβούνται ότι θα ξοδέψουν τα υλικά χωρίς να κάνουν κάτι με αξιώσεις! Και φρίκαρα! Όσες με ξέρουν, με έχουν ακούσει να λέω πολλές φορές ότι τα υλικά δεν πρέπει να τα λυπόμαστε. Τα αγοράζουμε για να τα χρησιμοποιούμε. Και αν αυτό που θα βγει δεν μας αρέσει, απλά γυρίζουμε σελίδα και ξεκινάμε το επόμενο. Ακόμα και αν το μισήσουμε τόσο πολύ που να μην θέλουμε να το δούμε, περνάμε ένα στρώμα γκέσο και κάνουμε κάτι καινούργιο από πάνω.
Χθες το βράδυ κάθισα επιτέλους να φτιάξω μια σελίδα. Ήθελα να την αφιερώσω στο καινούργιο μας κουτάβι, που μας έχει ξετρελάνει. Όπως έβγαλα έξω το journal μου, σκεφτόμουνα όλα αυτά που σας είπα και έβαλα την κάμερα να γράφει.
Αν και το βιντεάκι είναι σκοτεινό (φως από λάμπα) και με περίεργη γωνία (έβαλα την κάμερα και δεν ξανασχολήθηκα μαζί της), νομίζω ότι επιτελεί τον σκοπό του. Να δείξει δηλαδή, σε όλες τις κοπέλες ότι στο art journaling δεν υπάρχει σωστό και λάθος, ούτε καλό και κακό. Πάρτε τα υλικά σας και παίξτε!
